Գրողը ուներ բավականին ազատ գրելաոճ, և ստեղծագործություններում կարողանում էր միանգամից արտաբերել մտքերը, որոնք անգամ եղել են գրելու պահին: Թե հարցնեն ստեղծագործություններից որևէ մեկի կոնկրետ և հիմնական ասելիքը ո՞րն էր` պատասխան չեմ ունենա, քանի որ գրում է մասնիկ մասնիկ, անդրադառնալով միանգամից մի քանի թեմաների: Իմ կարծիքով նման ստեղծագործություններում ավելի շատ կյանք կա, իսկ ընկալումը`սուբյեկտիվ: Մհեր Իսրայելյանը, որպես ժամանակակից գրող կարողացավ զարմացնել ինձ, քանի որ եթե ստեղծագործությանը ծանոթանայի անոնիմ կերպով, դժվար թե գուշակեի, ո՞ր ժամանակաշրջանի գրված է, հազիվ թե միայն կոնտեքստից:
Ստելլա Սարգսյանի բլոգ 