Եւ լուեալ Արտաշիսի զայսպիսի իմաստութեան բանս` գնաց յեզր գետոյն. Եւ տեսեալ զկոյսն գեղեցիկ, եւ լուեալ ի նմանէ բանս իմաստութեան` ցանկացաւ կուսին: Եւ կոչեցեալ զդայեակն իւր զՍմբատ` յայտնէ նմա զկամս սրտի իւրոյ, առնուլ զօրիորդն Ալանաց ի կնութիւն իւր, եւ դաշինս եւ ուխտս հաստատել ընդ ազգի քաջացն, եւ զպատանին արձակել ի խաղաղութիւն: Եւ հաճոյ թուեցեալ Սմբատայ, յղէ առ արքայն Ալանաց` տալ զտիկին օրիորդն Ալանաց զՍաթենիկ ի կնութիւն Արտաշիսի: Եւ ասէ արքայն Ալանաց.
Եւ ուստի՞ տացէ քաջն Արտաշէս
Հազարս ի հազարաց եւ բիւրս ի բիւրուց
Ընդ քաջազգւոյ կոյս օրիորդիս ալանաց:
Երբ Արտաշեսը լսեց այդ իմաստուն խոսքերը,գնաց գետի եզր:Տեսավ գեղեվիկ աղջկան,լսեց իմաստուն խոսքերը և սիրահարվեց:Նա կանչեց իր Սմբատ դայակինև հայտնեց ցանկությունը,որ Ալանների արքայի աղջկան դարձնեն իր կինը:Արտաշեսը դայակին ասաց որ նա գնա և ասի այդ լուրի մասին:Այդ միտքը նրան դուր եկավ և նա համաձայնեց և ասաց ալանների արքային:Ալանների արքան պատասխանեց:«Եվ որտեղից պիտի քաջ Արտաշեսը տա հազարով և սասհազարավոր դրամ,քաջ օրիորդի դիմաց»
Ստելլա Սարգսյանի բլոգ 