Օրագրի հղումը գտեք՝ այստեղ
Այսօր ես կարդացի Տիար Բլեյանի օրագրից մի նյութ, և ասեմ, որ շատ հետաքրքիր էր: Խորհուրդ եմ տալիս կարդաք, և չեք փոշմանի: Չթաքցնեմ , և ասեմ, որ այնտեղ կային շատ անհասկանալի արտահայտություններ, բայց Տիար Բլեյանը այնքան ճիշտ է շարադրել իր խոսքը, որ հաջորդ նախադասությունը կարդալուն պես ես միանգամայն հասկանում էի այդ անհասկանալի արտահայտությունները:
Մեկ պարբերություն, որ համարում եմ ամենակարևորը:
Իսկ «Նոյ» գինու կոմբինատի՝ «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցության կենտրոնական գրասենյակի-աշտարակի մուտքի մոտ, որ իմ հեծանվային ճամփին է, հանդիպում եմ իմ հին ընկերներին… որ հոգնած քարոզարշավային առօրյայից՝ մեքենա են ուզում նստել: Նրանց կուսակցության նախընտրական 15 կետին ես ավելացնում եմ իմը՝ 16-րդը, համահայկականը… Թող 50+1% ձայների դիմաց բոլոր հայաստանցիներին խոստանա հեծանիվ նստեցնել Գագիկ Ծառուկյանը… Մի բո՜լ ծիծաղում ենք: Այսպես, Գինեսի գիրք անցած գերմանացի այս կնոջ՝ 90-ամյա Ջոան Կասսի վիճակն եմ համարում միակը՝ ինչքան ուզում ես ապրի, բայց այս մարզավիճակում: Ծիծաղեցի՞ք, լավ է, լուրջ չընդունեցի՞ք և՛ այս կնոջը, և՛ իմ ասածը…
Ստելլա Սարգսյանի բլոգ 